Kruczy Dwór (poza miastem)

Nunu przebywając w tej części siebie skierował swe kroki do tej ostatniej części - optymizmu, gdyż tam spodziewał się znaleźć źródło wiecznego ognia.

NARCYZ
Czarodziej czuje jak ciepło. Pod zamkniętymi powiekami swych oczu, widzi łagodną światłość. Czuje jak napełnia go poczucie nadziei i wiary w lepszą przyszłość. Wreszcie, po długim okresie tułaczki, znalazł cel. Zaczął rozwijać swoje umiejętności, znalazł osoby, które mogą mu pomóc.
Ale... Czy na pewno? Światło przygasa, o poczucie ciepła znika. Pojawiają się wątpliwości. Czy ludzie, których poznał są godni jego zaufania? Już uczestniczył w zabijaniu na ich rozkaz - nawet jeśli bezpośrednio nie przyłożył ręki do śmiertelnego ciosu. Poza tym, miał wrażenie, że nie wszystko mu mówią...
Te niespokojne myśli zburzyły spokój Nunu. Wyrwały go z medytacji. Otwiera oczy, siedzą ze skrzyżowanymi nogami na swym łóżku.

Nunu pomyślał: Coś chyba będzie trzeba być zgoła ostrożniejszym. Dorian może i nie jest taki groźny, ale pan domu... dalej nie mogę zapomnieć tego krzyku z piwnicy, gdy szedłem do tego pokoju. Tam nie dzieje się nic dobrego. Oby Temerra zauważyła swego uniżonego sługę i otoczyła mnie swą opieką. Cóż, przejdę się do miasta, tam może znajdę oberżę, w której napełnię puste kiszki. - zakończył swe rozważania, po czym wyszedł z dworu, kierując się w stronę miasta.

NARCYZ
Narcyz skierował swoje kroki do miasteczka. Po drodze zastanawiał się, do której oberży zajść. Słyszał, że w Vitnice są dwie - ,,Smoczy Oddech" i ,,Pod kilofem".

Nunu jako że nie lubił babrania się kilofem, skierował się do "Smoczego Oddechu".

NARCYZ
Przechodzi do lokacji gospoda ,,Smoczy Oddech".

NARCYZ
Czarodziej przeszedł przez bramę dworu. Strażnicy, którzy już wiedzieli, że to znajomy ich pana, bez problemów go przepuścili.

Nunu podszedł do jednego ze strażników i zapytał: Wiesz może, gdzie mogę znaleźć pana Iskandera?

NARCYZ
Postawny strażnik patrzy na Narcyza nieco z góry.
- Powinien być tu, w ogrodzie, kręci się koło wschodniego ogrodzenia.

Dziękuję - odparł Nunu i skierował się w kierunku wschodniego ogrodzenia.

NARCYZ
Nunu przechodzi przez podupadły park i wchodzi na zdziczały trawnik - w niektóych miejscach trawa dochodzi niemal do kolan. Widzi Iskandera, który stoi nad sługą, klęczącym koło ogrodzenia i przy czymś majstrującym.
Na widok Narcyza Iskander unosi brwi.
- Coś się stało? - pyta.

Mógłby mi pan, panie Iskander powiedzieć, gdzie znajdę pana domu?
Mam ku niemu ważną sprawę, a nie chcę się pałętać po dworze, jeszcze polezę tam, gdzie nie trzeba - odparł.

NARCYZ
- Taaak, bardzo słusznie - odpowiada Iskander, a na jego twarzy pojawi się dziwny uśmieszek. - A co do pana Laverne'a - jest teraz zajęty. Może wieczorem się z tobą spotka.

Dziękuję za informację- odparł, po czym skierował się do swego pokoju, aczkolwiek postanowił wyjść na zewnątrz dworu, aby pooddychać świeżym powietrzem.

NARCYZ
Czarodziej spaceruje pośród dworskiego parku. Każdy zapobiegliwy ogrodnik na widok tego, co uczyniono z tym miejscem, dostałby zawału... Jednak jest w tym jakieś piękno. Rozrośnięte drzewa, wysoka trawa, różne gatunki kwiatów rosnące, gdzie popadnie - to wszystko jest bliższe natury, niż równiotko przystrzyżone trawniki i równomiernie rozplanowane aleje. Nagle Narcyz widzi, jak od strony bramy nadchodzi szczupły, blady mężczyzna o długich ciemnych włosach, spiętych z tyłu. Przy pasie ma jakiś miecz.

URULUS
Strażnicy przepuszczają Urulusa, wiedząc, ze ten osobnik robi jakieś interesy z ich panem. Kiedy Kanatejczyk maszeruje w stronę dworu, dostrzega spacerującego po ogrodzie młodego mężczyznę, ubranego w niebieską szatę, przypominającą habit.