Kruczy Dwór (poza miastem)

Co tu robimy - Nunu zadaje pytanie ze zdziwieniem na twarzy.

- Jak wspomniałem - stawiamy czoła Twojej przeszłości. Musisz ją sobie przypomnieć, zaakceptować w pełni to co się stało i z tej wiedzy czerpać siłę. - oświadcza Laverne.
W komnacie są dwa krzesła - jedno z nich jest wyjatkowo solidne - i są do niego przymocowane kajdany. Poza tym jest stół, oraz półka, na której stoi kilka siąg, oraz butelek i słoików z jakimiś płynami.

Co mam zrobić? - rzekł.

- Usiądz tutaj - Laverne wskazuje na solidniejsze krzesło. - Będę Cię musiał... zabezpieczyć. Na wszelki wypadek. Niektórzy reagują na wizje... żywiołowo. Zwłaszcza, jeśli mają tak drastyczny charakter.

Tylko proszę o jedno. Żadnych mutacji. - odrzekł Nunu, po czym usiadł na krześle.

- Szkoda to wielka, gdyż mam Cię zamiar zmienić w trzygłowego, porośniętego łuską i piórami, gigantycznego pająka. - oświadcza Laverne, zatrzaskując Twe kajdany. - To był żart - dodaje, tym samym, beznamiętnym tonem. W tym czasie kot wskakuje na stół i zaczyna Ci się uważnie przyglądać.
Laverne odchodzi na chwilę, po czym wraca z kubkiem częsciowo wypełnionym jakąś fioletową cieczą.
- Wypij to - oświadcza, po czym przytyka kubek do Twych ust.

Nunu bez zastanowienia wypija zawartość kubka, czekając na dalszy przebieg wydarzeń.

Czujesz na języku, a potem w gardle cierpki smak napoju. Po chwili Laverne odejmuje kubek od Twych ust i zaczyna monotonnym głosem recytować jakieś wyrazy, w nieznanym Ci języku. Ukołysany tonem jego głosu i miarowym kiwaniem kociego ogona, czujesz jak ogarnia Cię senność, A Twe oczy zachodzą mgłą.
(Dalszy ciąg na privie)

Nunu po krótkiej, a może dłuższej chwili wybudza się z wizji, czując, jak jego ręka płonie. Po czym niekontrolowanie z jego ręki wystrzeliła kula ognia, kierując się prosto na pana dworu.

NARCYZ
Wystrzeliłeś kulę instynktownie, bez skupienia, czy celowania. Dodatkowo kajdany sprawiają, że Twe dłonie mają ograniczone możliwości ruchu. Dlatego Laverne bez trudu uniknął zaklęcia - po prostu robiąc krok w bok. Natomaist jego kocur zeskoczyl ze stołu i warknął, jerząc sierść.
Kula ognie uderzyła w kamienną ścianę i rozbrugnęła się.
Po chwili ostatnie płomyki znikają.
Laverne kręci głową. - Przed chwilą zaprzeczałeś potrzebie zemsty. Broniłeś się przed nienawiścią, a teraz ulegasz emocjom. Musisz wypośrodkować. Niech cel daje Ci siłę, nie rozprasza. - Rozkuwa cię. - Proponuję, abyś teraz poszedł odpocząć. Służba wskaże Ci pokój. Idź do razu na górę. Ja tu jeszcze zostanę.
Czujesz się wyczerpany. Najwyraźniej ta mikstura - i wizje nią wywowałane - nie pozostały bez skutku dla Twego organizmu.

Nunu powolnym krokiem kieruje się na górę, poszukując służby dworu.

Wychodzisz z komnaty i zmierzasz w stronę schodów. Kątem oka zauważasz, że czarny kot podąża za Tobą krok w krok.
Na parterze czeka na Ciebie jeden ze strażników Laverne.
- Idziemy. - oświadcza grubiańsko. - Do pana pokoju. - dodaje, nieco uprzejmiej.
W tej chwili słyszysz jakiś odgłos z piwnicy. Jakby... Krzyk?
- Idziemy! - stwierdza zdecydowanie strażnik.

Nunu wyrywa się strażnikowi i kieruje się do piwnicy.

Zaczynasz biec po schodach. Za sobą słyszysz przekleństwa i kroki strażnika. Słyszysz też, jak kot zaczyna przeraźliwie miauczeć. Nagle o dołu schodów, dostrzegasz sylwetkę Laverne'a. Stoi z założonym rękoma i patrzy na Ciebie.
- Powiedziałem, ze jeśli chcesz otrzymać moje nauki, wymagam całkowitego posłuszeństwa. - oświadcza. - Czy coś w moich słowach nakazujący, abyś udał się na spoczynek było niejasne, czy po prostu zdecydowałeś się beztrosko naruszyć moje polecenie?

Tak, beztrosko. Cokolwiek to było, słyszałem krzyk, nie mogłem nie zareagować, taki to jestem - odrzekł Nunu. Ja się nie zmienię, takim stworzyło mnie życie, wszystko to co doświadczyłem. Zbyt wiele cierpienia napotkało mnie w życiu, nie chcę, by cierpieli inni wtedy, gdy mogę coś zrobić - dokończył.