Elfia osada

-Dużo rzeczy może nam dać nasza puszcza, ale nie da wszystkiego.-Wzięła do ręki zioła, które podał jej elf, powąchała je, oderwała kawałeczek i zjadła smakując aromat.- Na przykład sól, którą chciałam od ciebie kupić... nie dostaniesz jej u nas, gdzie wody słodkie, musisz wędrować po świecie i szukać. Również podobnie będzie z pieprzem, który u nas naturalnie nie rośnie, więc albo zakupisz sadzonki, albo będziesz sprowadzał je z klimatu gdzie rosną. Rozpowszechnianiu różnych rzeczy sprzyja handel, który nie obędzie się bez wymiany, towar za towar, ale żeby było łatwiej użyto pieniądza. Tak więc, według mnie złota moneta nie jest taka straszna, dzięki temu mogę zjeść to co mi smakuje.- Przełknęła ślinę.- Jednak gdyby nie moje lennictwo z pewnością bym wiedziała czym odpowiednim zastąpić sól czy pieprz rosnącym w naszym klimacie odpowiednikiem, ale to już twoja działka.

RASSIEL
Druid macha ręką.
- Ale w gruncie rzeczy...Czy nie można żyć bez pieprzu, czy innych luksusów?Czy rzeczy,które nabywasz za złote monety są Ci niezbędne do życia? Nie.Tak Ci się tylko wydaje. Apetyt rośnie w miarę jedzenia, jak mówią.

-W takim razie niech pan pokaże co tam smacznego ma do doprawienia mięsa. Nie lubię zbytniej przesady, ale surowego i niesmacznego mięsa również nie zjem.- Wykrzywiła się na tą myśl.

RASSIEL
Druid wzdycha.
- Czy ty mnie słuchasz? Dałem ci te zioła. Wypróbuj je.

-Ohh, przepraszam...- Widocznie roztrzepana nie wiedziała co począć z rękoma.- Gdy już doprawię mięso, oddam resztę i podzielę się moim wyrobem.- Zapewniła, wzięła suszkę i skierowała swe kroki w kierunku karczmy Almara.

RASSIEL
- Mówiłem... że... nie... jem... mięsa... - mruczy pod nosem druid, kiedy Rassiel odchodzi.
Dziewczyna wchodzi do gospody.

Dziewczyna weszła do gospody i wrzuciła cztery monety do puszki, podeszła do kontuaru, gdy Almar się pojawił, poprosiła go o kilka dni noclegu.

RASSIEL
- W porządku. Możesz zostać, ile chcesz. - oznajmia gospodarz.

-Mógłbyś mnie zaprowadzić na kwaterę?- Poprosiła Rass. Po chwili:
-Jeżeli nie miałbyś nic przeciwko chętnie pomogę w pracach kuchennych czy w sprzątaniu, muszę się jakoś odwdzięczyć, bo moje sumienie będzie mocno nadwyrężone.- Zaśmiała się.

RASSIEL
- To chcesz najpierw iśc do pokoju, czy pomóc? Coś by się teraz znalazło. - Alamar uśmiecha się kącikami ust.

-Może najpierw zostawię rzeczy w pokoju.

RASSIEL
Alamarkiwa głową.
- W porządku. Twój pokój czeka na Ciebie - ten sam, w którym spałaś tej nocy.

Podziękowała grzecznie, poszła zanieść zbędne przedmioty- zielony płaszcz, łuk, kołczan z strzałami, wulgarny kastet, szczupłą sakiewkę i inne rzeczy. Odetchnęła głęboko, smakując powietrze- czyste, takie jakie być powinno w miastach. Z uśmiechem powróciła do gospodarza, czekała w czy mogłaby się przydać.

RASSIEL
Alamar prowadzi dziewczynę na zaplecze. Pokazuje na stos brudnych naczyń. Są to głównie cynowe talerze i miski, choć jest też kilka srebrnych. Wszystkie są zdobione delikatnymi motywami roślinnymi.
- Umyj to i opłucz pod pompą, która jest przed domem - prosi elf.

Elfka delikatnie myje naczynia. Muska ostre krawędzie i przygląda się motywom. Cieszy się, że może komuś pomóc i się odwdzięczyć. Gdy skończyła zorientowała się jaka jest pora dnia. Gdyby już się ściemniało to poszłaby do pokoju pomedytować, a jeżeli jest jeszcze widno z chęcią ruszy pomóc dalej.