Elfia osada

RASSIEL
Crevan kręci głową.
- Nie do końca rozumiem, o co Ci chodzi. Owszem, ta broń jak najbardziej służy do walki. Powinnaś wiedzieć, że nasza rasa dba zarówno o efektowność swojego oręża... Jak i jego efektywność. Wracając do treningu... W zasadzie to dochodzę do wniosku, że możemy zacząć.
Bez bardziej wyrażnego ostrzeżenia, Crevan wymierza kilka ciosów stronę Rassiel. Żadnego nie udaje się jej zablokować, czy uniknąć. Jednak wychodzi z tego bez szwanku - choć ruchy Tancerza są błyskawiczne, zawsze w ostatniej chwili wyhamowuje on dłonie na tyle, że cios wytraca moc.
Elf odsuwa się nieco. Przez chwilę uważnie przygląda się Rassiel. W końcu mówi:
- Zdecydowanie musisz popracować nad unikami. Podobno najlepszą obroną jest atak... Tak mówią ci, którzy są głupi i w których sercu mieszka zapalczywośc i pycha. Obojętnie czy chcesz walczyć, czy żyć w pokoju i tak musisz przeżyć ataki takich jak oni. Zaś wszelkiego rodzaju pancerze... To nie o to chodzi. Mistrzowska obrona nie polega na przyjmowaniu na siebie ciosów - gdyż prędzej czy póżniej któyś z nich okaże się śmiertelny. Dlatego uniki są kluczowe. Musisz być jak powietrze - choćby największy wojownik swiata machał mieczem, by je zranić, nie uda się mu. Jutro potrenujesz z jednym z naszych braci, nieco zbliżonym do Ciebie umiejętnościami. Natomiast dziś... popracujemy nieco nad Twoją ogólną sprawnością. Czy potrafisz zrobić coś takiego?
Crevan przechyla ręce, potem wygina całe ciało - a następnie robi gwiazdę. A właściwie kilka pod rząd, w mgnieniu oka przemierzając całą salę.

Zarumieniła się, gdy nie udało jej się odeprzeć żadnego z ataków. Wiedziała, że musi sporo trenować by osiągnąć przynajmniej taki poziom by stanowić barierę dla przeciwników.
-Ćwiczyłam akrobatykę... może mi się uda.- Dziewczyna powtarza wyczyn Crevana.

RASSIEL
Dziewczyna wykonuje popis z pewną niepewnością - w głębi ducha boi się, że przekracza to jej umiejętności... Jednak wychodzi to jej nadspodziewanie dobrze. Crevan kiwa głową.
- Dobrze. Masz warunki. Ale musisz ćwiczyć.
Przez kilka następnych godzin pokazuje elfce różne ćwiczenia sprawnościowe i rozciągające. W końcu, kiedy Rassiel jest już u kresu sił, trening się kończy.
- Pora już późna... Nie możemy przesadzać. - stwierdza elf. - Musisz odpocząć. Cieszę się, że do nas przybyłaś - jeśli nie zaniedbasz szkolenia, będziesz świetną Tancerką.

Dziękuję za piękny pokaz i wspaniałą lekcję, dawno nie czułam takiego bólu w mięśniach jak teraz.- Próbowała się zaśmiać lecz wydała jedynie cichy charkot jaki towarzyszy przegrzanemu gardłu.- Mógłby mi pan pokazać gdzie mogłabym się zakwaterować? Pragnę zostać w wiosce trochę czasu.-Podniosła swoje rzeczy, zarzuciła na plecy.

RASSIEL
- W domu gościnnym Alamara. Tam gdzie byłaś, zanim tu poszliśmy. - stwierdza dowódca. - Acha, ja też dziękuję.

W takim razie do zobaczenia mistrzu.- Rass kiwa głową na pożegnanie i rusza w stronę karczmy gdzie zamawia pokój.

RASSIEL
Alamar prowawdzi elfkę do jednego z pokoi - jest urządzony prosto, ale ze smakiem. Dziewczyna kładzie się na łóżko o rzeżbionym wezgłowiu. Po chwili, znużona, zapada w sen. Budzi się, kiedy Słońce jest już wysoko - w końcu poszła spać dosyć póżno...

Z jej ust wydobyły się słowa całkiem nieprzystające kobiecie. Po kwaśnej wiązance zrozumiała, że jednak nie zmieni biegu wydarzeń, a więc straciła tyle godzin ile spała.
Pomimo późnej pory poprawiła włosy, zrobiła rozgrzewkę i zasłała posłanie cały czas mrucząc pod nosem modlitwy. Później wyszła na dwór i poszła w las pozbierać coś zdatnego do zjedzenia... strasznie miała ochotę na jagody, smażone grzyby doprawione korzonkami.

RASSIEL
Przejście do lokacji Las.

RASSIEL
Elfka wraca do osady. Idąc do domu Alamara, przygląda się mieszkańcom. Przed jednym z budynków rzemieślinik wykuwa miecz. Na ganku świątyni, kapłanka spowita w jasnobłękitną szatę oddaje pokłon posągowi. Kilku elfów, uzbrojonych w łuki i kołczany, najwyraźniej wybiera się na polowanie.
Dziewczyna wchodzi do gospody. O tej porze nie ma tu nikogo oprócz Alamara. Gospodarz kiwa jej głową na powitanie.

Widząc posąg przyszłą i zaczęła się modlić do bogini. Po skończeniu modlitw zapytała się kilku przechodniów czy nie wiedzą czy ma się coś ważnego w wiosce wydarzyć, tłumaczyła się zwykłą ciekawością i możliwością spotkania kogoś znanego.

RASSIEL
Kapłanka - elfka spowita w habit z jakiejś zwiewnej, ale ściśle zasłaniającej ciało, prócz twarzy, habit skończyła swoją modlitwę. Rzuciła Rassiel spojrzenie, ale widząc, ze ta jest zatopiona w modłach, nie przeszkadzała jej i weszła z powrotem do świątyni.

Na dosyć dziwne pytanie Rassiel, elfy odpowiadały zdziwieniem, śmiechem, lub podejrzliwością.

Kilka innych elfów zapytała czy nie wiedząc czegoś o imieniu Morigmus Qerwim, zawsze niewinnym głosem by nie wzbudzić zbytniej sensacji. Obejrzała się jaka jest pogoda i pora dnia, postanowiła poszukać mistrza Crevana. Wspominał coś o przeciwniku, któremu dorównam poziomem i zaawansowaniem wtajemniczenia w sztukę tańca wiatru.

RASSIEL
Jeden z elfów, sądząc po pobrużdzonej twarzy i wyblakłych włosach, w mocno zaawansowanym wieku, słyszać to nazwisko, zmarszczył brwi.
- A czemuż to o niego pytasz, można wiedzieć? Znajomy może?

-W pewnej gospodzie w Vitnice zasłyszałam to nazwisko i nie dawało mi spokoju.- Na jej twarzy pojawiło się zakłopotanie.