Kruczy Dwór (poza miastem)

NARCYZ && URULUS
- Świetnie - kiwnął głową Laverne. - Zatem... coś jeszcze mamy do omówienia?
W tej chwili drzwi się otwierają i do środka wchodzi ciemnowłosa elfka ubrana na zielono.

RASSIEL
Kiedy Rassiel oglądała ściany, dostrzegła kilka obrazów, przedstawiających mężczyzn i kobiety w różnym wieku. Ich dumne pozy i bogate stroje świadczyły o tym o ich arystokratycznym pochodzeniu. Portrety były w o wile gorszym stanie niż większość obiektów we dworze - wszystkie były zakurzone, w kilku ramach pająki uwiły swe sieci. Na jednym z obrazów, przedstawiającym mężczyznę przy tuszy, widać jakieś dziwne naddarcia i dziury.
Rassiel wchodzi do salonu. W środku widzi siedzących Laverne'a, Iskandera, Narcyza oraz jakiegoś bladego i ciemnowłosego mężczyznę.

Nunu widząc wchodzącą Rass uśmiechnął się, po czym rzekł do Laverna: Jak wcześniej pana pytałem, jak można zniszczyć te szafę?

Popatrzył jedynie przez chwilę na wchodzącą osobę, po czym zwrócił się do Laverna
- Rozumiem, że to jeszcze nie czas, bym poznał szczegóły. Do widzenia.
Odwrócił się i wyszedł z salonu.

(I gdzie poszedł?)

Robi miejsce w drzwiach dla bladego mężczyzny i odprowadza go wzrokiem.
- Witam panów.- Rzekła do obecnych po czym usiadła niedbale na kanapie, nie zwracając uwagi na dobry wygląd.

RASSIEL && NARCYZ
Kiedy Laverne słyszy słowa Rassiel, coś dziwnego się z nim dzieje. Nie zmienia pozycji, ani wyrazu twarzy, ale atmosfera wokół niego, jakby... gęstnieje.
- Witam. Mówi. Gospodarz. - mówi powoli i wyrażnie. Widać, jak Iskander próbuje się nieznacznie od niego odsunąć. - Znałem istoty, które zabijały za mniej. - kontynuuje Laverne. - Pilnuj się na przyszłość. Zatem - z czym przychodzisz? - atmosfera opada. Iaknder wzdycha z wyraźną ulgą.

Nunu wyczuł w tej chwili mrok,, który przepełniał Laverna. W jego oczach było to dziwne. Jednak swe myśli pozostawił dla siebie, czekając na dalszy bieg wydarzeń.

(Nunu, nie dośpiewuj sobie. Jaki mrok? To był słuszny gniew Very Happy

Ja nie znam istot, które zabijały za ,,witam", ale znam sytuację, kiedy student dostał niezaliczenie, za to, że wypowiedział te słowo, wchodząc na salę egzaminacyjną)

(Gedeonie, moja była wychowawczyni oblała egzamin, bo przyszła na niego za kobietą w ciąży. Facet rzekł do tej kobiety: Dziękuję, nie zdała pani, a do mojej wychowawczyni: A pani nie zdała, bo przyszła za nią. Więc wiem, co masz na myśli. Zresztą mrok ten pojawił się wskutek tego, że mam kiepski humor i dwa sprawdziany jutro.

Widać było jak z twarzy Rass odpływa radość. Przypomniała sobie morderstwo, którego się niedawno dopuściła. Strapiona odpowiedziała:
-Niech pan mi wybaczy panie Laverne. Źle zrobiłam zabijając bandziora.

RASSIEL && NARCYZ
Laverne unosi lekko brwi.
- Za co przepraszasz? Sama powiedziałaś, że to był bandyta. Zabijając go, uratowałaś wiele jego ofiar przed rabunkiem, czy nawet utratą życia. Zatem wręcz przeciwnie - dobrze zrobiłaś.

Jednakże życie, to życie, dar, który każdy z nas dostał i trochę to niesprawiedliwe jest je odbierać - rzekł Narcyz.

-Tak... kiedyś nawet postanowiłam, że nie będę zabijała. Każdy w końcu na życie zasługuje, a tak łatwo je można odebrać jedną niechybną strzałą.- Dopowiedziała Rass.

RASSIEL && NARCYZ
- Bardzo to piękne słowa. - mówi Laverne. - Chcecie bronić życia? Proszę bardzo. Ale aby to czynić, musicie czasem zabijać. Taki bandyta może uśmiercić wielu wędrowców. Zatem zabijając go, uratowaliscie ich. Gdybyście pozwolili mu dalej prowadzić swój zbrodniczy proceder, stalibyście się odpowiedzialni za jego - czy właściwie wszystkich czterech - zbrodniczy proceder. Inaczej mówiąc - jeśli darowujesz życie zabójcy, jednocześnie uśmiercasz wszystkich ludzi, których zabije w przyszłości - głos Laverne'a staje się nieco monotonny. - Tak naprawdę za to, ze ten świat jest pełen zbrodni nie ponoszą winy zbrodniarze - a w każdym razie nie przede wszystkim. Przecież uczciwych ludzi jest dużo więcej, prawda? Bez problemu mogliby unieszkodliwić złoczyńców. Ale nie, wolą siedzieć z założonymi rękoma - czy to z powodu strachu, leniwstwa, czy też wysublimowanych i wygórowanych standardó moralnych, które nie pozwalają im ukarać zła. W gruncie rzeczy, pacyfizm jest straszną zbrodnią.
Laverne kończy. Na chwilę zapada milczenie. Przerywa je Iskander, ostentacyjnie bijąc brawo - choć uśmiech na jego twarzy jest raczej ironiczny.

Może i ma pan rację, ale każde z nas ma swoje zdanie na ten temat - odparł Nunu.