" Dziedzictwo Boga" - sesja.

Wojsław zaczął się zastanawiać ... Nie spodziewał się tak ciepłego powitania od towarzyszki podróży. Jej ton nie wskazywał na to, by mogła mu jakoś pomóc.
- Właściwie chciałem Ci zadać jedno pytanie, ale w obecnej sytuacji nie czuję się na siłach.
Po tej krótkiej konwersacji Wojsław postanowił znaleźć inny sposób na powiększenie swego majątku. W tym celu zaczął wykrzykiwać:
- Sprzedam Konia

*** Wojosław & Daina ***

- Panie, przestań się drzeć. - odparł ktoś z tłumu do szlachcica. - Jak chcesz sprzedać konia to daj go do stajni, tam ci na to poradzą. - odpowiedział ten sam głos. Po chwili zauważacie jak kilka osób ubranych na czarno jak sępy do padliny ze sztyletami w rekach rzucają się na jakiegoś faceta. Ku waszemu zdziwieniu rozpoznajecie w nim towarzysza z karawany.

Jeden czarny przypadkiem złowił kątem oka szlachcica i kobietę, wydał rozkaz w jakimś dziwnym języki i po chwili kulku napastników rzuciło się w waszym kierunku! (2 na Dainę, 3 na Wojosława, jeden zmierza w kierunku powalonego człowieka). Ludzie dziwnie zniknęli z placu, tylko nieliczni obserwowali akcję zza przewróconych wozów.
*** Edward ***

Poszedłeś w stronę rynku, i ku swojemu zdziwieniu, znowu spotkałeś wojosława, tmy razem w towarzystwie waligóry, kobiety która także podróżowała tą karawaną, w pewnm momencie jednak, gdy chciałeś się po prostu przywitać, coś się złapało za rękę i przypieprzyło w twarz tak, że świat stanął w płomieniach.

*** Aleksander ***

Gdy przechadzałeś się po rynku nagle zauważyłeś dziwną sytuację, w której kilku ubranych na czarno napastników mzamierza zamordować bezwstydnie w środku miasta kilku ludzi! Trzeba ich ratować!

Daina nie wiedziała co się dzieje, ale nienawidziła, gdy grupa napada na jedną osobę, co więc natychmiast zdjęła swój długi, szeroki miecz z pleców i ruszyła ku jednemu ze swych napastników. Zamierzała natrzeć pierwsza markując uderzenie na głowę, ostatecznie jednak rozpruwając brzuch atakującemu.

Aleksander zaczal sie zastanawiac...po chwili wyciagnal schavione i krzyknal:
-Hej wy!-wskazal na czarnoubranych napastanikow- co tu sie dzieje?-zmarszczyl brwi, nie wiedzac co sie dzieje, gotowy na spranie kilku tylkow....

Wojsław w tym zamieszaniu nie bardzo wiedział co robić. W tym całej sytuacji nie mógł się znaleźć. Powoli przeciskał się przez tłum w kierunku pola walki. Sam jednak nie udzielał się za bardzo, gdyż uważał, że człowiek takiego pokroju jak on nie powinien brać udziału w zwykłych ulicznych przepychankach. Postanowił udać się do stajni.

Edward nie zauważył tego wcześniej, ale trzymał w swojej ręce swój sztyletem. Gdy tylko poczuł, że go zaatakowano, odruchowo rzucił się na swojego napastnika ze sztyletem, chcą mu zadać cios.