Gildia magów

Straciłbyś rodziców w wieku dziesięciu lat przez bandę skurwieli, to też nie miałbyś gdzie wracać - odparł Nunu z powagą, akcent nakładając na tą bandę skurwieli.

NARCYZ
- O rany! - Mervin wygląda na szczerze przejętego. Przykłada dłoń do ust. - I od tej pory tak się błąkałeś? To znaczy, jeśli chcesz o tym mówić...

Błąkałem? Nie, pozostałem tam, w domu, jakoś to się żyło, edukowałem się magii na własną rękę. Ale kiedyś, jak wytropię tych skurwieli, to posmakują woli ognia. - odparł Nunu z kamienną powagą.

NARCYZ
- Nie wiem co bym zrobił jakby ktoś skrzywdził moją rodzinę - mówi poważnym tonem Mervin. - Masz ważniejszy powód niż ja, żeby się szkolić.

Ale czy warto ciągnąć ten łańcuch nienawiści, powiedz mi Mervinie? - mówi Nunu.

NARCYZ
- No, ale to to chyba normalne? Zło musi być ukarane i tak dalej. Brat Dequelo tak mówi na kazaniach - mówi poważnym tonem Mervin. Po raz pierwszy zdarza się jakaś reakcja ze strony Semble - chłopak wydaje stłumione prychnięcie zza swojej książki.

Nie prychaj tak, kotem jesteś czy co? Kłaczek w gardle stanął? - mówi Nunu spokojnie. Wiem, wszystko ma swą sprawiedliwość, ale czy warto? Ja ich zatłukę, ale dowiedzą się o nich inni ich ziomkowie, będą na mnie polować, ja na nich i tak w kółko. Łańcuch nienawiści się nie zakończy -rzekł Nunu.

NARCYZ
Semble najwyraźniej mało obchodzi ironia Narcyza. Jedynie wzrusza ramionami.
- Brat Dequelo mówi, że zło trzeba wykorzenić do ziemi. Tak mówi. - stwierdza Mervin. - Nie wiem czy bym potrafił zabić człowieka... Ale jakby mi przedtem zabił rodziców? Pewnie tak. Oby się to nie stało! - szybko dodaje.

Nie stanie się. Może i nie znam się na życiu, ale wiem jedno, że im się nic nie stanie, bo mają wspaniałego syna. Przyznam Ci się, zabić człowieka jest łatwo, pogodzić się z tym... trudniej. - mówi z bólem w głosie.

NARCYZ
- Nic, mam nadzieję, że nigdy nie będę musiał tego robić. - stwierdza Mervin. - A dzięki za tego syna. Z ciebie też pewnie byliby dumni. A teraz... Nie wiem jak wy, ale chyba pójdę spać! - oświadcza.

A to która już godzina? - Jestem trochę skołowany, zmęczenie też się odzywa - rzekł Narcyz.

NARCYZ
- Nie wiem, ale słoneczko już zaszło.- magik wskazuje na okno. - A sen to zdrowie. Jak człek niewyspany i głodny, to zły - stwierdza pogodnie Mervin, jakby chciał odsunąć nieprzyjemne myśli wywołane rozmową.

Ano racja. Wiesz może, gdzie można dobrze się najeść za niewielkie pieniądze? Kiszki mi tu grają marsza. - mówi Nunu trzymając się za żołądek.

NARCYZ
- Jest stołówka. A na mieście to najlepiej w Srebrnym Kielichu... U Dolmancego jest najsmaczniej, ale jest strasznie drogo. Słyszałem, że mistrz Pasquard chce wynając ten lokal na przyjęcie po naszej ceremonii! Wiesz coś o tym, Semble? - pyta lekko podekscytowanym tonem czytelnika, który znów kwituje go wzruszeniem ramion.

A jak mogę dostać się do Srebrnego Kielicha?