Stary browar

SERGIUS
- Żaden. - kręci głową herszt. - Najpierw powiedz mi, kim właściwie jest twój pan? Nie słyszałem o nim nigdy.

Sergius odsuwa się trochę od dziewczyny, i rozglądając się po pomieszczeniu w celu sprawdzenia ilości przeciwników praz dróg ucieczki podejmuje opowieść -Mój pan Edward von Garg jest lordem który przybył tu z terenów imperium graniczących z kalifatem, jakiś miesiąc temu wezwał mnie i powiedział abym szykował się do drogi. Nie powiedział mi nic o tym w jakiej sprawie wyruszamy dowiedziałem się tylko ,że musi znaleźć "odpowiednich" ludzi możliwe ,że chciał zaproponować wam prace ponieważ przed wyjazdem chodziły słuchy o jakiś sporach rodzinnych.-

SERGIUS
Na sali jest łącznie osiem osób. Ewentualne drogi ucieczki to drzwi wejściowe, drzwi prowadzacę na jakieś zaplecze i okna - część jest wybita.
Allan namyśla się, trąc brodę.
- A odkąd to wampiry służą imperialnej szlachcie? - warczy dziewczyna, znowu ruszając w stronę Sergiusa. - Wiedziałam, że kręci!
- Wygląda na to, że musimy pana zatrzymać w celu dalszych indagacji. - stwierdza Allan. - Chłopcy, weźcie go żywcem.
Zgromadzeni w browarze mężczyzny ruszają w stronę Sergiusa.

Sergius wiedząc ,że zawalił sprawę wybiega na zewnątrz browaru zakładając w biegu kastet i planując ogłuszyć strażnika który zabrał mu broń aby ją odzyskać

SERGIUS
Sergius zaczyna biec w stronę drzwi. Jednak nagle czuje, jak ktoś go szarpie do tyłu. Po chwili opada go chmara ludzi Allana. Zaraz znaduje się jakiś sznurek - i po chwili Sergius siedzi przywiązany do krzesła. Podchodzi do niego Allan. Kręci głową.
- No teraz to nie wmówisz mi, że to co mówiłeś to prawda... Lepiej od razu powiedz, o co tu chodzi, zaoszczedzisz nam czasu, a sobie bólu.

Sergius czując ,że naprawdę ma przerąbane szybko zaczął kalkulować kiedy będzie miał większe szanse jak powie prawdę czy jak będzie kłamać - dobra podaje się jesteście świetni. Miałem zabić Damiana

SERGIUS
- Och, kochany jesteś... - parska śmiechem dziewczyna Allana. - Ale to nie my jesteśmy świetni. To ty jesteś....
- Dobrze, najpierw ustalmy o co tu chodzi.... - macha rękę szef. Wskazuje na jednego ze swoich zbirów - Idż zawołaj Damian, powinien być na zapleczu. - Kiedy sługus odchodzi , Allan znowu zwraca się do Sergiusa.
- Szczegóły. Dla kogo pracujesz i tak dalej.

Sergius patrzy wymownie na dziewczynę choć niestety musi przyznać ,że za dobrze mu nie idzie. Uznał ,że jak już gada to do końca - Przybyłem tu aby zabić Damiana, nie znam dokładnie swoich zleceniodawców w sumie nie było mi to potrzebne -

SERGIUS
- Możliwe. - Kiwa głową Allan. - A masz z nim jakikolwiek kontakt?

-Nie-Odpowiada Sergius

SERGIUS
- Acha. Zatem przykro mi, ale jesteś dla nas bezwartościowy... - stwierdza Allan. - W tej chwili na salę wchodzi jakiś mężczyzna. Na sobie nosi wytarty, połatany surdut. Ma blond włosy i lekko spiczaste uszy.
- Świetnie! - stwierdza szef. - Ten pan mówi, że kazano mu aby cię zabił. Poznajesz go? Masz jakiś pomysł, o co może chodzić?
Pół-elf przez chwilę patrzy Sergiusowi w twarz. Potem kręci głową.
- Nie. - rzuca krótko i krzywi pogardliwie wargi.
- Cóż... Zatem skoro nic nie wie, jest dla nas bezwartościowy. - stwierdza Allan.

- A gdybym powiedział ,że jest szansa na zlikwidowanie tych co chcieli wykończy Damiana?- Rzuca Sergius

SERGIUS
- Gdyby. - stwierdza Allan. - Ale przed chwilą mówiłeś, że nie wiesz kim są i że nie masz z nimi kontaktu. Zatem - proponuję zdecydować się.

- Nie wiem kim są ale w zleceniu zaznaczyli ,że jeśli Damian zniknie to znajdą kontakt ze mną - Odpowiada Sergius - Gdyby Damian zniknął na jakiś czas pewnie się odezwą-

SERGIUS
Allan macha ręką.
- Nie, to nie ma sensu... Gdyby była chociaż jakaś skrzynka kontaktowa... Ale tak... Nie możemy cię puścić wolno, żeby czekać, aż się skontaktują z tobą.
Dziewczyna zaczyna obchodzić Sergiusa dookoła.
- Daj go mnie! - mówi. - Już ja z nim porozmawiam.... - przecina ze świtem powietrze za pomocą swoich szponów.