Rynek Vitniki

Nunu więc wypala magicznym pociskiem w jego kierunku, starając się trafić obok niego, by go nie zranić.

NARCYZ
Narcyzowi udaje się precyzyjnie pokierować ognistym pociskiem - mknie on w stronę złodziejaszka i przelatuje mu o włos od twarzy, nieomal jej nie osmalając. Na twarzy chłopaka wściekłośc i pogarda ustępuje miejsca strachowi.
- O ja pierdziusiam... Magik!
W tym momencie do zaułku wpada okradziony mieszczanin i jakiś strażnik.
- To on! Złodziej! - krzyczy ofiara, wskazując palcem na łotrzyka. Na widok uzbrojonego strażnika, chłopak odrzuca broń.

No to chyba sprawa załatwiona. Oddaj to co ukradłeś i wytłumacz się ze swojego postępowania - rzekł po czym odezwał się do mieszczanina i strażnika: Spokojnie, sytuacja opanowana.

NARCYZ
- Co ty powiesz? - Śmieje się strażnik, obszukując złapanego. Po chwili rzuca w kierunku mieszczanina sakiewkę. - Na drugi raz pan lepiej jej pilnuj. A ty idziesz ze mną - mówi do łotrzyka.
- Rękę mu uciąć! - mówi - bardziej z satysfakcją, niż gniewem, ofiara, chowając szybko sakiewkę za pazuchą.

Poczekajcie - rzekł. Niech pierw się wytłumaczy, może nie tak od razu go do więzienia. To młody chłopak, jak każdy z nas zasługuje na drugą szansę. No, słucham Cię - zwraca się do chłopaka.

NARCYZ
- Zabierzcie mnie od niego, to jakiś popaprany magik, prawie nie spalił mnie i połowy miasta! - Drze się chłopak. - Albo lepiej jego też aresztujcie!
- Uważaj z magią, panie czarodziej! - mówi strażnik. - Nie każdemu się to podoba - a i szkód narobić można!
Cała trójka zaczyna oddalać się w stronę ratusza.

Nunu sobie pomyślał: Cóż, bądź tu dobrym człowiekiem, a postrzegają Cię jak Cię postrzegają. Trudno. - zakończył myśli postanowił się przejść do kupca Valdo, by zapyta go, jak minął mu dzień.

NARCYZ
Magik podchodzi do obozowiska. Kupcy krzątają się, sprzatąjąc swoje stragany - na dziś koniec handlu. Sam Waldo, jak zwykle, obserwuje uważnie swoich podwładnych.

Witaj Valdo, jak Ci minął dzień? - odparł spokojnie.

NARCYZ
Kupiec drapie się po głowie.
- My się zna... A, to ty pomogłeś nam z tymi paskudnymi wrzodami... No ale na ,,ty" tośmy chyba nie przechodzili? - mężczyzna śmieje się tubalnym głosem. - Ale dobra. Jak minął dzień? Nienajgorzej. Całkiem dobry utarg. Choć bywało lepiej - kiedy kopalnia działała, ludzie mieli więcej pieniędzy... Ale to jedyne miejsce na Archipelagu, gdzie handlu nie mono... tego... monopolizuje kompania. Trza się będzie do nich przyłączyć, albo się wynieść z wysp.

Więc co zrobisz? Przyłączysz się do Kompanii Korzennej, czy też spakujesz manatki? Żeby nie było , Narcyz jestem - powiedział, po czym wykonał ukłon w geście szacunku.

NARCYZ
- Sam nie wiem. - Macha ręką kupiec. - Z jednej strony Kompania to bezpieczeństwo i pewność... Ale z drugiej -trza oddaać część zysków, no i nie lubię chodzić na czyimś pasku. Się obaczy.

A powiedz mi, jako kupiec, znasz wielu ludzi. Znasz może kogoś, kto zna się na kowalstwie runicznym lub czymś w tym rodzaju? - zapytał.

NARCYZ
- Kowalstwo runiczne? - Waldo marszcy brwi. - A te takie znaczki magiczne? Raczej nie na tej wyspie. Słyszałem, że krasnoludy się w tym lubują. Na Kimberlen jest ich kolonia.

Tak, te znaczki. Powiedz mi, czy miałeś kiedyś styczność z krasnoludami? Skoro mam się obracać w ich towarzystwie, to chciałbym coś o nich wiedzieć - odparł spokojnie.