Rezydencja Vericundich

FENRI
- O, pracy? - pyta z lekkim zaciekawieniem Valerie.
Gospodyni wraca z drugą tacą, na której jest kilka ciastek i kawałków szarlotki, oraz paroma talerzykami.
- Babciu, chyba ostatnio wspominałaś, że przyda ci się pomoc? - mówi dziewczyna. - Chyba nawet dawaliśmy ogłoszenie.
Kobieta stawi tacę na stoliku i rzuca - lekko krytyczne - spojrzenie w kierunku Fenri.
- E, poradzę sobie. - odpowiada.
- Acha. Zresztą i tak pani ma już pracę. - odpowiada Valerie.

- Obawiam się, że nie nadaję się do kuchni - odparła z lekkim uśmiechem Fenri. - Oczywiście, pewnie bym sobie poradziła, ale... nie, to nie praca dla mnie.

FENRI
- Jaśnie panna się znalazła - zrzędzi pod nosem staruszka (widać zapominając, że przed chwilą stwierdział, że pomocy nie potrzebuje) i wychodzi.
Valerie kręci głową a na jej twarzy pojawia się lekki uśmiech.
- Przepraszam, babcia to naprawdę kochana osoba, ale bywa nieco... apodyktyczna. - wypija kilka łyków ze swojej filiżanki. - Ale dobrze, że pani udała się właśnie tutaj w poszukiwianiu pracy. Znaczy - mam na myśli Archipelag. Tutaj można naprawdę dorobić się fortuny, jeśli wie się, gdzie szukać.
- Albo stracić głowę, jeśli pójdzie ci za dobrze - mruczy pod nosem strażnik. - Przepraszam, nie chciałem - reflektuje się.
- Nie szkodzi. - pomimo tych słów, z ust właścicielki willi znika uśmiech.
- Niech pani wypije, bo ostygnie - wskazuje Fenri na jej filiżankę. - I niech się pani poczęstuje ciastem, proszę.

- Dziękuję - odparła Fenri wznosząc filiżankę do ust. Poczęstowała się następnie ciastem, kiedy już przełknęła. - Bardzo smaczne.

FENRI
Napar jest ciepły - i bardzo słodki.
Przez okno Fenri widzi, że Słońce zaczyna się już pomalutku chylić ku zachodowi - choć nie jest jeszcze wieczór, najwyżej późne popołudnie.
- A skąd pani tu przybyła? Jeśli można spytać, rzecz jasna? - mówi Vericundi.

- Moja droga jest długa i kręta. Wiodła przez wiele różnych krain, ale teraz przybyłam z Imperium, jednego z portów u ujścia Cesarskiej Wstęgi, którego nazwy niestety nie pamiętam.

- Acha. Mam nadzieję, że tutaj pani ścieżka stanie się prostsza i łatwiejsza. - odpowiada dziewczyna. - Proszę brońcie Niebiosa nie odebrać tego, że niemiła mi pani obecność - ale wiem, że ma pani swoje obowiązki, a niedługo wszystko będzie pozamykane. Dlatego jeśli będzie chce pani już nas opuścić, proszę się nie krępować.

- Dziękuję bardzo za gościnę - odparła zatem dziewczyna, wstając z krzesła i ruszając do kolejnej rezydencji.

FENRI
- Ależ nie ma za co. Ja dziękuję za poświęcony czas. Przykro mi, że niczego nie kupiłam - ale jak wspomniałam, radzę spróbować w łaźni - odpowiada właścicielka.
Strażnik odprowadza Fenri poza granice posiadłości i oddaje jej broń.

Fenri skierowała się więc jednak do łaźni. Tego typu przybytki również zdołała poznać już całkiem nieźle w czasie swej kariery w poprzednim zawodzie, dzięki czemu nie powinna mieć tremy, jak wielu ludzi z niższych warstw społecznych, kiedy coś sprawi, że muszą pojawić się w takim miejscu. Bez skrępowania weszła więc do środka i tu pojawiło się zastanowienie. Spojrzała, na jaką ilość ma kontrakty na pachnidła.

Przejście do lokacji Łaźnia.