Targowisko

Na niewielkim placu kupcy rozkładają swoje stragany. Pomimo tego, że towar niekoniecznie jest pierwszej jakoś, ryneczek zawsze jest przepełniony tłumem.

SERGIUS
Wampir pojawia się na rynku. Widzi tłum istot różnych ras i narodowości, łażacy pomiędzy straganami. Jest tu całkiem sporo stoisk - są takie, które oferują żywność, i takie z bronią czy ubraniami.

Sergius przechadza się po targowisku przystając co jakiś czas przy straganach w pewnym momencie podchodzi do stoiska z ubraniami i zaczyna przeglądać ofertę po chwili zwraca się do sprzedawcy - czy reperujecie ubrania? -

SERGIUS
Krawiec, gnom w średnim wieku kiwa głową.
- Zdarza się.

- A ile to by kosztowało? - Pyta wampir

SERGIUS
Gnom uśmiecha się pod nosem.
- Zależy co, zależy jak zniszczone... Jeśli chodzi o to - wskazuje na rozcięcia na ubraniu powstałe po walce - to jedną sztukę złota jak wystarczy zszyć... Ale nie będzie ładne ani trwałe. Dwie jak mam to zrobić porządnie.

- Dzięki chyba się jeszcze zgłoszę - Sergius znów przechadza się po targowisku

SERGIUS
Wampir, asystując kapłance, idzie za nią z koszem. Mniszka chodzi od straganu do straganu, kupując głównie żywność i zioła, czasem ubrania. Widać, że kupcy traktują ją z szacunkiem, paru nawet daje jej rabaty. W końcu, kiedy kosz jest już dosyć ciężki, kapłanka mówi, że pora wracać.

Sergius spokojnie idzie za kapłanką spowrotem

SERGIUS
- Dziękuję, że pan pomógł. - mówi mniszka po drodze. - Cieszę się, że są dobre istoty, także wśród wam... - mniszka przerywa i przykłada dłoń do ust. - Przepraszam, nie chciałam pana urazić... - mówi cicho.

Jakoś mnie to nie uraziło faktycznie z natury jesteśmy skur... znaczy nie zbyt dobrzy ja też nie jestem taki dobry - mówi Sergius

SERGIUS
Mniszka uśmiecha się lekko.
- Na razie okazał się pan być dobry i po tym pana osądzam, panie... - przerywa, orietnując się, że nie wie, jak wampir się nazywa.

Sergius - mówi wampir pochylając się lekko - Sergius Bloodrnov

SERGIUS
- Zatem niech Stwórca poprzez świętą Pocieszycielkę opiekuje się tobą, Sergiusu. - mówi kapłanka z uśmiechem. - Ja mam na imię Marlena. - dodaje. - Chyba musimy dalej iść, prawda? - mówi i rusza znowu w kierunku Lazaretu.

Sergius rusza dalej